เวลาเพียง 1 ชั่วโมง
โยยิยูกิ กับ เททสึโร ไปที่ THE ADCK PUB เป็นผับสไตล์ฮาร์ดร็อค/เมทัลแห่งหนึ่งในกรุงเทพ เพื่อเจรจาขอร่วมแสดงด้วย ทั้งคู่เตรียมใจไว้ว่ามันคงเป็นเรื่องยากลำแบบ แต่กลับได้รับคำตอบตกลงมาแบบง่ายๆ แต่อีกไม่กี่วินาทีให้หลัง ทั้งคู่ก็พบกับความลำบากเข้าซะแล้ว “เพลงที่จะเล่นคือเพลง Toxicity ของ System Of A Down นะ อีก 1 ชั่วโมง” “เอ๊ะ! มีเวลาแค่ 1 ชั่วโมงเองหรอ?” ดนตรีฮาร์ดร็อคไม่ใช่อะไรที่ทั้งคู่เล่นเป็นประจำอยู่แล้ว เวลาในการเตรียมตัวแค่ 1 ชั่วโมงมันสั้นเกินไป แต่ว่าวัตถุประสงค์ในการมาประเทศไทยก็เพื่อได้ร่วมเล่นดนตรีไปกับคนต่างชาติต่างภาษา และซึมซับประการณ์ให้เข้าไปอยู่ในเนื้อในตัว ถ้าแค่จะเล่นแบบเล่นโคเวอร์ก็ถึอว่าไม่ประสบความสำเร็จตามเป้าหมาย
การเตรียมใจเมื่อไม่มีที่ให้หนี
ทั้งคู่เริ่มจากการหาเพลงใน YouTube และฟังอย่างใจจดจ่อพร้อมกับหาคอร์ดของเพลงไปด้วย หลังจากนั้นก็แยกกันไปฝึก โยชิยูกิออกไปข้างนอกเพื่อฝึกไลน์เบส ส่วนเททสีโรนั้นจดบันทึกสิ่งที่ได้ยินจากหูฟัง พร้อมกับซ้อมตีกลองอากาศไปด้วย ทังคู่เรียนรู้ได้อย่างรวดเร็วอย่างสมกับเป็นมืออาชีพ ไม่มีแม้แต่เวลาที่จะคอยพะวง รู้ตัวอีกทีก็หมดเวลาลงแล้ว แต่ใบหน้าของทั้งคู่ตอนขึ้นไปบนเวทีนั้นช่างเต็มเปี่ยมไปได้วยความมาดมั่น “การทำให้สุดนั้นเป็นเรื่องปกติของมืออาชีพ วันนี้เราจะลงเวทีไปพร้อมกับอะไรติดตัวไปด้วย”
3 นาที 30 วินาทีที่ได้สัมผัสถึงพลังที่ไม่เคยรู้มาก่อน
เวลาในการแสดงทั้งหมดประมาณ 3 นาที 30 วินาที แต่โยชิยูกิกลับ “รู้สึกเหมือนมันแค่ 2 วินาทีเท่านั้น” แต่ถึงกระนั้นผลลัพธ์ที่ได้ก็ยิ่งใหญ่ “ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แต่ระหว่างเล่นอยู่บนเวที มันเหมือนเรารู้ว่ามือกีตาร์คิดอะไรอยู่ ทั้งๆที่เราพูดกันไม่รู้เรื่อง มันเป็นความรู้สึกที่ประหลาด” “แม้ยังคงมีส่วนที่ต้องขัดเกลาอีกมาก แต่ก็รู้สึกว่าเบสของผมได้ก้าวข้ามกำแพงทางภาษาไปได้ ผมรู้สึกว่าได้เข้าใกล้ความฝันในการทัวร์ดนตรีรอบโลกเข้าไปอีกนิดแล้ว” เททสึโรเองก็รู้สึกว่า “ได้ค้นพบอะไรบางอย่าง” เช่นกัน ด้วยความที่เป็นการแสดงแบบแอดลิป การสื่อสารระหว่างกันจึงเกิดขึ้นโดยไม่เกี่ยวว่าจะเป็นดนตรีประเภทไหน
ในเวลาไม่กี่นาทีนั้นพวกเขาได้ค้นพบพลังของดนตรีที่ไม่เคยได้เห็นมาก่อน นักดนตรีคนไทยก็รู้สึกได้ถึงสิ่งเดียวกัน ฉากการจับมือกันระหว่างนักดนตรีทั้งสองฝ่ายหลังจากการแสดงจบลงนั้นแสดงให้เห็นถึงสิ่งนั้นได้เป็นอย่างดี
